خلاصه روش های ساخت تونل مترو

افزایش تعداد سفرهای روزانه، تردد وسایل نقلیه و تغییر ساختار زندگی شهری موجب بروز مشکل ترافیک و عوارض جانبی آن در شهر تهران شده است. ساخت تونل های مترو در تهران خالی از اشکال نبود چرا که رسی بودن خاک، وجود خاک های دستی در تونل، احتمال ریزشی بودن خاک و بالا بودن سطح آب های زیرزمینی از جمله مشکلات عمده احداث تونل است. حفاری تونل های مترو به سه روش ترانشه باز، اتریشی و ماشین حفار انجام می شود.
روش ترانشه باز

در این روش ساخت، ابتدا بررسی و آزمایش های ژئوتکنیکی برای تشخیص لایه های زمین و مقاومت خاک در مسیر حفر تونل صورت گرفته و پس از خاک برداری و گود کردن تونل، کف منطقه گودبرداری شده تسطیح، آرماتوربندی و سپس بتن ریزی می شود.
روش اتریشی

در این روش، مانند همان روشی که در حفر قنوات استفاده می شود، با یک شفت یا رمپ به عمق مورد نظر رسیده، سپس اقدام به حفر تونل می نمایند. تونل خاک برداری شده در مقاطع فوقانی و تحتانی، ابتدا حفاظت موقت شده و در نهایت؛ قالب بندی، آرماتور بندی و بتن ریزی می شود.
روش ماشین حفار

ساخت تونل با ماشین حفار در خیابان های پر ترافیک و در مناطقی که سطح سفره آب های زیر زمینی بالا است، کاربرد دارد. در این روش، یک رمپ برای ورود ماشین حفار به عمق زمین ایجاد شده و پس از آن ماشین حفار کار حفاری و ساخت تونل در زیر زمین را آغاز می کند. ماشین حفار به دستگاه خاک برداری دوار با مقاومت زیاد و تعدادی چک های هیدرولیکی که به طور افقی حرکت می کنند، مجهز است. با پیشروی در دل خاک، تونل حفاری شده و خاک ناشی از حفاری، توسط تسمه نقاله به قطارهای حمل خاک که در پشت ماشین قرار دارند، به سمت عقب هدایت می شود. پس از آن، قطعات پیش ساخته بتنی توسط ماشین نصب می گردد.